W sąsiedztwie starości

(fot. m.ocdn.eu)

Należne rodzicom zadośćuczynienie ze strony dorosłych dzieci nieraz wiąże się z czymś więcej niż tylko wsparciem materialnym. Często zdobywają się one na wielką ofiarność, mimo że na co dzień muszą się wywiązywać z powinności dbania o własne rodziny.

Małżonkowie niekiedy zabierają schorowanych rodziców do siebie albo sami przeprowadzają się gdzieś bliżej bądź bezpośrednio do rodziców. Często jednym i drugim wychodzi to na dobre.

Czasami jednak decyzję podjęto zbyt pochopnie i pod wpływem emocji, skąd zmiany okazują się niezbyt korzystne.

Aby mieć w razie potrzeby na uwadze kilka ważnych spraw do rozważenia, praktyczne ćwiczenie dla ciebie: spróbuj wyobrazić sobie, że ty i twój mąż postanawiacie zaopiekować się twoim niemłodym już ojcem, który z trudem radzi sobie sam. Kierując się uczuciami i wstępną oceną warunków materialnych, za zasadne uznajecie zamieszkanie ojca z wami.

Spróbuj teraz spojrzeć na ten plan z szerszej perspektywy i ułóż w formie pytań pewnie  jeszcze nieporuszone kwestie. Twoja dokładniejsza analiza sytuacji mogłaby zawierać następujące sprawy do przemyślenia:

Czy ojciec naprawdę chce się przenieść? Jeżeli tak, jak to się na nim odbije? Czy nie będzie musiał zostawić przyjaciół? Czy porozmawialiśmy z nim o tym wszystkim?

Na powyższej liście zabrakło zagadnień wyrażających troskę o drugą, bezpośrednio zaangażowaną w opiekę stronę – o ciebie i twego współmałżonka:

Jeżeli ojcu potrzeba opieki, kto ją zapewni i jak sobie z tym poradzi? Kto z kolei pomoże tej osobie? Czy każdy w rodzinie zna swe zadania wynikające z nowo zaistniałej sytuacji i je akceptuje? Jak te zmiany podziałają na mnie? Jak te zmiany podziałają na mojego partnera?

Chociaż opieka nad zniedołężniałym ojcem lub matką przysparza obowiązków, to najbardziej obciąża emocjonalnie. Codzienny widok rodzica, który traci zdrowie, pamięć i przestaje być samodzielny, jest bardzo przytłaczający.

W tej trudnej sytuacji pomoc partnera staje się nieoceniona. Kierowany miłością zastąpi cię przy opiece nad chorym rodzicem albo przejmie inne obowiązki domowe, byś, na przykład, mogła się wyspać. Tak jak ty troszczysz się o zniedołężniałego rodzica, tak twój mąż powinien dbać o twoją kondycję fizyczną i psychiczną, byś mogła dobrze wywiązywać się ze swych obowiązków. Abyś oderwała się od codzienności, może też zaplanować dla ciebie jakiś wypoczynek. Oczywiście, podobne zobowiązania wobec ukochanego partnera spoczywają na tobie, jeśli twój mąż zmaga się z wyzwaniami związanymi z opieką zdrowotną nad starszym rodzicem.

I ty, i partner powinniście pamiętać, by stawiać sobie rozsądne wymagania i nie obwiniać się o to, czego nie jesteście w stanie zrobić względem siebie nawzajem oraz względem rodzica, którym się opiekujecie. Z szacunkiem i empatią potraktujcie zmiany, które mogły zajść w waszym zachowaniu i podejściu co do intensywności i swobody w życiu seksualnym, punktualności, ogólnym zorganizowaniu i dbaniu o porządek w mieszkaniu, chęci do przebywania w towarzystwie i panowaniu nad sobą.