Mamona

(fot. ococho.blox.pl)

,,Ta piosenka jest pisana dla pieniędzy’’ – tymi słowami rozpoczyna się refren piosenki zespołu Republika. Dosłowne tłumaczenie tekstu utworu wskazuje na szeroko rozwinięte pojęcie skomercjalizowania muzyki.

Komercjalizacja to zamierzone działanie nastawione na osiągnięcie zysku, czyli w muzyce przede wszystkim chodzi o ilość fanów, liczbę sprzedanych płyt, koncerty itd. Można by stwierdzić, że to zjawisko jest dobre: przecież każdy chce być najlepszy! Jednak w środowisku muzycznym komercja nie zawsze postrzegana jest jako pozytywny proces.

Poddając się mechanizmowi komercjalizacji, artysta bardzo często sprzedaje samego siebie. Oprócz zabiegania o słuchaczy, zabiega również o tłum gapiów. Nowości lub plotki na temat życia gwiazdy w gazetach, radiu czy telewizji przyciągają uwagę pewnej części publiczności. Na pewno szybciej dowiemy się o nowym singlu skomercjalizowanej gwiazdy, niż o bezpłatnym koncercie zespołu, który gra własną muzykę w piwnicach muzycznych klubów. Oprócz tworzenia kawałków pod masowego odbiorcę, trzeba mieć również wielu sponsorów. To przy wkładzie ogromnych pieniędzy można zyskać (lub stracić) podwojoną kwotę. Do równania masowego odbiorcy i sponsoringu, dodać trzeba również skandale. Już nie wystarczy być tylko gwiazdą z ogromnym muzycznym talentem, ale również człowiekiem wywołującym wiele skandali. Czym różni się gwiazda, od gwiazdy, która rozstała się z partnerem? Właśnie tym, że ta druga ma więcej pieniędzy. I oto klucz do kariery!

Takie rozumowanie powinno być karalne. Inteligentny człowiek, z dobrym wyczuciem nie nabierze się na komercyjne zagrywki. Dla takiego słuchacza ważniejsza jest muzyka, która niesie ze sobą jakieś wartości, do której niekoniecznie nagrany jest teledysk z pół-nagimi kobietami, której klip nie ma milionów wyświetleń na muzycznych stronach internetowych. Liczy się ta muzyka, która nie została jeszcze odkryta i zdeformowana przez sponsorów i media, która jest od początku do końca oryginalna.