Fazy

(fot. gstatic.com)

Po każdej stracie odczuwa się pustkę. Tkwiąc w niej, niektóre kobiety wciąż od nowa przeżywają swój narastający ból. Często też zmagają się z uczuciem niedowartościowania.

Jedni nie uronią łzy ani nie zadrży im jeden mięsień na twarzy, zaś u innych żal zdaje się nie mieć końca, a ich głęboka samotność uzewnętrznia się z całą siłą. Skrajna reakcja? Może wielu trudno byłoby ją zrozumieć, jednak nie można zapomnieć, iż każdy w sobie właściwy sposób przeżywa uczucia, reaguje określonymi ich kompilacjami, które dodatkowo mają swoje różne fazy. Reakcje te mogą trwać dłużej lub krócej oraz występować w różnej kolejności – zależnie od specyfiki osobowości. Każdy w bardzo odmienny sposób odzyskuje równowagę po danym wstrząsie.

Przykładowo większość kobiet nie potrafi wczuć się w położenie tych, które straciły ciążę. Ich niemożność współodczuwania jest czymś uzasadnionym. Trzeba jednak pamiętać, że pokrzywdzona przez los matka opłakuje swe niemowlę jako kogoś, kto żył dłużej i kogo pokochała wiele miesięcy przed narodzinami. Dla matki odeszła więc rzeczywista osoba, a nie tylko nastąpiła utrata ciąży; jej uczucia są oparte na uczuciowych faktach, na autentycznych przeżyciach.

Dlatego wraz z konkretnymi objawami uczuć u danej osoby powinny iść dostosowane do tego fazy wyrozumiałości i cierpliwości u tych, którzy stanowią wtedy jej najbliższe otoczenie.