Niezbędne wsparcie moralne

(fot. gstatic.com)

W części rodzin zaniechano zaciętej, otwartej wojny; skryto się za murem milczenia i odgrodzono potokiem łez. W innych domach nadal dzień w dzień małżonkowie z wyrachowaniem wypowiadają wiele słów najbardziej raniących partnera. Mimo to we wszystkich tych rodzinach ceni się wzajemne stosunki i przywiązuje do nich wagę!

Pewne małżeństwo powszechnie uważano za szczęśliwe. Mężczyzna był bardzo zaangażowany w swoją pracę. Po powrocie do domu z entuzjazmem rozmawiał tylko o tym. Nieraz serdecznie uściskał żonę, pocałował – ale myślami był gdzie indziej. Kobieta nie podzielała jego zawodowych satysfakcji. Sama borykała się z zadaniami młodej matki; często czuła się opuszczona i bardzo samotna. Nikt jednak nie dostrzegł jej uczuć i w sercu pojawiła się uraza.

Minęło trochę czasu. Paweł zaczął mieć problemy w pracy. Gdy pragnął o nich porozmawiać z żoną, natykał się na lodowatą obojętność. Jej uczucia już dawno wygasły.

Ze strony osób, które kochamy, bardzo potrzebujemy wsparcia moralnego. Brak tej pomocy i nieczułość oznacza wielki wewnętrzny ból, po którym upadają uczucia. Niekiedy kobieta natarczywie przypomina partnerowi o potrzebie wspólnej rozmowy, gdy jednak już do tego dochodzi, nie jest w stanie go wysłuchać i zarzuca mu mówienie nieprawdy. Nawet wówczas, gdy partner nie zdaje sobie sprawy ze swoich potrzeb, nie należy zamykać się w sobie na jego potrzeby. Spróbuj dociec, co się kryje za nastrojami i uwagami partnera. Dlaczego to mówi i czego naprawdę potrzebuje? We wspomnianym wcześniej małżeństwie wprawdzie mąż troszczył się o ogólny byt rodziny, a żona była zaradną matką, niemniej oboje pozbawili się zaspokajania pewnej podstawowej potrzeby – głębokiej więzi uczuciowej. Stali się sobie obcy. Choć chwiejność uczuć jest kłopotliwa, trzeba jednak dotrzeć do informacji dotyczących tego, pod jakim brzemieniem natury psychicznej ugina się współmałżonek. Zdobądź się na potrzebny do tego wysiłek i wygospodaruj potrzebny czas.

Ale uświadomienie sobie potrzeby partnera to dopiero pierwszy krok.