Felerne powroty

(fot. franco.bloblo.pl)

Ilu z nas zostało postawione w sytuacji wyboru przed powrotem do dawnego partnera? Mówi się, że nie należy wchodzić dwa razy do tej samej rzeki. Niewątpliwie jest coś prawdziwego w tym stwierdzeniu.

Zdarza się tak, iż po rozstaniu z partnerem jedna ze stron bardzo pragnie powrotu, jest w stanie zrobić wszystko by tak się stało. Należy wówczas ulec, czy wytrwale pozostać w postanowieniu końca? Sytuacje są bardzo różne, niekiedy rozstanie wprowadza zmiany na lepsze i sprawia, że dwoje kochających się ludzi odnajduje się na nowo. Niekiedy powrót nic nie zmienia, przez chwile czujemy ekscytacje, czekając na lepsze dni, lecz dobre dni nigdy nie nadchodzą z obecnym eks. Okazuje się wtedy, iż piękne obietnice były jedynie czczym monologiem. Ktoś mi kiedyś powiedział, iż można w takiej sytuacji porównać człowieka do pędzącego wagonu. Wagon może na chwile zboczyć z toru swojej jazdy, ale koniec końców i tak trafi na własne szyny. Zmierzam do pytania czy można kogoś zmienić na siłę? Jeśli oczekujemy od partnera czegoś innego, czy możemy wymagać by stał się inną osobą? Chyba jednak nie. Można na chwile założyć maskę na swoją twarz, ale nadejdzie dzień, w którym zacznie ona przeszkadzać i dusić prawdziwe ja. Drobne zmiany są możliwe, całe życie kształtujemy własną osobowość i staramy się stać jeszcze lepszą postacią. Jednak tak naprawdę ludzie się nie zmieniają, pozostajemy niezmienni, możemy tylko ukryć przed światem kawałek siebie. Na jak długo? Czy związek powinien być opierany na oczekiwaniach zmian, czy raczej na wzajemnym zrozumieniu i sympatii?

Nie można nikomu w tej kwestii udzielić słusznej porady. Mogę jedynie podzielić się z wami faktem, że moje powroty były felerne w przypadku gdy oczekiwałam zmiany od swojego partnera. Dlatego stwierdzam, iż złudzenie zmiany jest krótkim okresem na drodze do punku wyjścia. Jeśli dwoje ludzi dzielą upodobania, zachowanie oraz oczekiwania względem związku odbiegają od siebie diametralnie, w moich oczach powrót jest felernym wyborem.