Sofia Coppola i jej melancholijny świat

(fot. hitherandthither.net)

Sofia Coppola jest niezwykle wrażliwą reżyserką tworzącą delikatne kobiece światy. Jej bohaterki są subtelne, kuszące i jednocześnie niewinne. Dominują kobiety piękne, niedostępne, zagubione.

Pobudzają męskie fantazje. Co ciekawe, w Marii Antoninie i Przekleństwach niewinności Coppola skupia się na zjawisku uwięzionej młodości, ponieważ bohaterki nie zdążą się zestarzeć. Także w Między słowami dominuje temat wkraczania w dorosłość, gdyż młoda dziewczyna nawiązuje dziwną relację ze starszym mężczyzną. Coppolę fascynuje kobieca psychika. We wszystkich jej filmach widać powolną i monotonną narrację. Duże znaczenie ma w nich gra skojarzeń. Istotną rolę odgrywa także muzyka, a gesty bohaterów są często ważniejsze od słów. Coppola preferuje zamknięte przestrzenie – pokoje pełne drobiazgów, z chaotycznie porozrzucanymi rzeczami. Na końcu jej filmów zostają ukazane puste miejsca, które zostawiły po sobie bohaterki.

Bez wahania mogę polecić tę reżyserkę.